Smak wczesnej jesieni

„Dzień był cudowny; myślę, że nigdzie poza Rosją nie bywa podobnych dni we wrześniu.

Cisza trwała tak wielka, że można było dosłyszeć z odległości stu kroków, jak wiewiórka skacze po suchym listowiu, jak zeschła gałązka, lekko zaczepiając o konary, spada na miękką trawę – spada na zawsze, nigdy się już nie poruszy, aż wreszcie zbutwieje. Powietrze – ani ciepłe ani świeże, lecz wonne, jakby kwaskowate – leciutko i przyjemnie szczypało w oczy i policzki; cieniutka, długa pajęczyna, niby nić jedwabna z białym pośrodku kłębuszkiem, nadleciała z wolna i zaczepiwszy się o lufę strzelby, ciągnęła się w powietrzu – co było oznaką ustalonej, ciepłej pogody. Słońce świeciło, ale tak łagodnie jak księżyc.”

Iwan Turgieniew „Stepowy Król Lir”

Ciasto z gruszkami, orzechami i kokosem

125 g masła

80 g brązowego cukru

cukier waniliowy

3 łyżki koniaku (można zastąpić czystą wódką)

3 jajka

150 g mąki

100 g wiórków kokosowych)

1,5 łyżeczki proszku do pieczenia

kilka gruszek

sok z cytryny

imbir

mielone orzechy laskowe

Masło utrzeć z cukrem, koniakiem i żółtkami na puszystą masę, dodać przesianą mąkę z proszkiem i kokosy, na koniec pianę z białek.

Gruszki pokroić w cienkie plasterki, pokropić sokiem z cytryny. Ciasto przełożyć do natłuszczonej okrągłej formy (średnica 26 cm). Plastry gruszek ułożyć wachlarzowo na cieście, posypać imbirem, mielonymi orzechami, odrobiną brązowego cukru (ilość cukru zależy od tego, jak dojrzałe i słodkie są gruszki)

Piec w temp. 180 ok. 60 minut.

Z tą ilością cukru ciasto nie jest zbyt słodkie, dobrze zrobi mu kleks bitej śmietany.  Można też zwiększyć porcję cukru do 100 g.